Chaotische ochtend en een aardige buschauffeur.

Ik moest vandaag om 12 uur in Groningen zijn, en met een vriendin had ik afgesproken dat we de bus van tien over tien zouden nemen. Zo gezegd zo gedaan zou je denken, tenzij je mij bent. Ik heb soms wat moeite met optijd zijn. S'ochtends is de snooze button zo verleidelijk dat ik een stuk of 37 keer snooze met als gevolg dat ik in tijdnood kom. Tien over tien is een prima tijd, maar toch weer die snooze knop. Ik schat mijn tijd niet goed in, ik denk dat ik meestal in twintig minuten wel kan douchen, ontbijten, mijn haar en make-up doen, en een outfit uitzoeken. Niets is minder waar, tel daar nog maar twintig minuten bij op. Als kers op de taart van mijn chaotische ochtend was ik mijn ov chipkaart ook nog eens kwijt. Uiteindelijk na mijn ochtend rituelen, kom ik aan op het station drie minuten van te voren. De bus was er nog niet, en ik moest mijn ov nog opwaarderen. Storing. Ik ben op mijn hakken, voor zover dat mogelijk was naar de bushalte toegerend, en tot mijn schrik reed de bus weg. Ik denk dat de buschauffeur de wanhoop in mijn ogen zag, want hij stopte nog zodat ik in kon stappen. Wat een aardige buschauffeur. Ik heb de beste man wel 100 keer bedankt, en ik ben snel gaan zitten ondanks redelijk geïrriteerde blikken van mede reizigers. Uiteindelijk op bestemming, 45 minuten te vroeg. Misschien dat ik het toch ooit leer.